@article{Pogwizd_2021, title={O pochodzeniu i rozwoju semantycznym leksemu pluta jako przykładzie zbieżności polsko-wschodniosłowackich w leksyce meteorologicznej}, url={https://jezyk-polski.pl/index.php/jp/article/view/98}, DOI={10.31286/JP.101.3.9}, abstractNote={<p>W tekście jest omawiany przykład jednostki leksykalnej wspólnej dla języka polskiego oraz dialektów wschodniosłowackich. Analiza leksykalno-semantyczna pol. <em>pluta</em> ‘deszczowa pogoda’ oraz wsch.-sła.<em> pľuta/pluta</em> ‘ts.’ jest przeprowadzana na tle ogólnosłowiańskim. W badaniach wykorzystuje się materiał słownikowy, atlasy językowe oraz kartoteki słowników. Oprócz podstawowego znaczenia określającego niepogodę leksem nazywa także obiekty i zjawiska związane z wodą, wilgocią, np. brody, kałuże, niewielkie stawy, jeziorka, powódź. Stanowi również podstawę niektórych hydronimów. W artykule porusza się zagadnienie etymologii. Praformę stanowi *<em>pľuta</em>, która wywodzi się od pie. rdzenia *<em>pleu̯</em>- ‘płynąć, ciec, wylewać’. Wyraz zestawia się z kontynuantami pokrewnego homonimu psł. *<em>pluta</em>. Płnsłow. *<em>pľuta</em> ma znacznie ograniczony zasięg. Mając na uwadze możliwość pożyczki do języków ukraińskiego i białoruskiego oraz niejednoznaczną etymologię dłuż. <em>plut</em>/<em>pluta</em>, można uznać, że wyraz najprawdopodobniej stanowi wspólną, polsko-wschodniosłowacką innowację leksykalno-semantyczną.</p>}, number={3}, journal={Język Polski}, author={Pogwizd, Szymon}, year={2021}, month={lis.}, pages={113–121} }