Abstrakt
Artykuł opisuje świadomość językową Marii Dąbrowskiej, ujawnioną w jej obszernych dziennikach. Autorka charakteryzowała język swoich utworów jako dobrą polszczyznę wyniesioną ze swojego środowiska, umiała uzasadnić swoje wybory językowe i ich bronić. Oceniała krytycznie język współczesnych sobie pisarzy i mediów, ceniła gwary ludowe i dawny język polski. Z dystansem odnosiła się do prac językoznawców dotyczących języka pisarzy. Wykazywała troskę o polszczyznę, interesowała się jej rozwojem. Jej świadomość językową można określić jako wysoką.