Funkcje antonimów we współczesnej polszczyźnie
PDF

Słowa kluczowe

antonim
oksymoron
stylistyka

Jak cytować

Ruszkowski, M. (2012). Funkcje antonimów we współczesnej polszczyźnie. Język Polski, 92(3), 204–211. https://doi.org/10.31286/JP.92.3.5

Abstrakt

Najczęściej antonimy definiuje się jako wyrazy lub konstrukcje o znaczeniach przeciwstawnych, czyli takich, które odnoszą się do skrajnych wartości danej cechy (wysoki niski, specjalista dyletant, szybko wolno). Antonimami nazywa się również pary wyrazów o znaczeniach odwrotnych (zakochać się odkochać się, zasypiać budzić się, kłaść się wstawać). Funkcje zestawień skontrastowanych semantycznie zależą we współczesnej polszczyźnie od typu tekstu, w którym one występują. Ogólnie można powiedzieć, że antonimy wskazują na przeciwstawne cechy i właściwości opisywanych elementów lub na krańcowe fazy jakiegoś procesu, koncentrują się na dwubiegunowym postrzeganiu rzeczywistości oraz dobitniej wyrażają treść. W stylu naukowym kontrastowe zestawianie terminów wiąże się często z najprostszymi dychotomicznymi klasyfikacjami. W wypowiedziach dziennikarskich antonimy wykorzystywane są do gry słów, która ma zaskoczyć odbiorcę i uatrakcyjnić tekst, oraz służą do relacjonowania konfliktu, który jest często osią relacji dziennikarskiej. W języku reklam służą pokazywaniu opozycji produktów „dobrych” i „złych”. Poza tym organizują językowo wypowiedź oraz ułatwiają zapamiętywanie sloganów reklamowych. W stylu artystycznym łączą wiele funkcji już wymienionych, przybierając niekiedy postać oksymoronu.

https://doi.org/10.31286/JP.92.3.5
PDF

Bibliografia

Apresjan J.D. 2000: Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Ossolineum, Wrocław.
Zobacz w Google Scholar

Bańko M. (red.) 2010: Wielki słownik wyrazów bliskoznacznych PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Bąba S. 1977: Stałe związki wyrazowe z antonimicznymi komponentami we współczesnej polszczyźnie, Studia Polonistyczne, nr 4, s. 179–190.
Zobacz w Google Scholar

Chlebda W. 1985: Oksymoron. Z problemów językowego poznania rzeczywistości, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Powstańców Śląskich, Opole.
Zobacz w Google Scholar

Dąbkowski G., Marcjanik M. 2002: Popularny słownik synonimów i antonimów, Wilga, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Dąbrówka A., Geller E. 1995: Słownik antonimów. 64 000 znaczeń przeciwstawnych i uzupełniających języka polskiego, MCR, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Gołąb Z., Heinz A., Polański K. 1968: Słownik terminologii językoznawczej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Grochowski M. 1982: Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń.
Zobacz w Google Scholar

Kida J. 1998: Stylistyka, styl i język artystyczny w edukacji polonistycznej, Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów.
Zobacz w Google Scholar

Kochan M. 2005: Slogany w reklamie i polityce, Wydawnictwo Trio, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Kozłowska E., Mikołajczuk A., Podracki J. 1998: Szkolny słownik nauki o języku, red. J. Podracki, Medium, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Markowski A. 1975: Kryteria wydzielania przymiotnikowych antonimów słowotwórczych, Poradnik Językowy, z. 10, s. 579–585.
Zobacz w Google Scholar

Markowski A. 1986: Antonimy przymiotnikowe we współczesnej polszczyźnie na tle innych typów przeciwstawień leksykalnych, Ossolineum, Wrocław.
Zobacz w Google Scholar

Markowski A. 1995: Słowo wstępne, [w:] A. Dąbrówka, E. Geller, Słownik antonimów. 64 000 znaczeń przeciwstawnych i uzupełniających języka polskiego, MCR, Warszawa, s. 7–8.
Zobacz w Google Scholar

Markowski A. 2002: Słowo wstępne, [w:] G. Dąbkowski, M. Marcjanik, Popularny słownik synonimów i antonimów, Wilga, Warszawa, s. V–VII.
Zobacz w Google Scholar

Markowski A. 2010: Antonimia, [w:] Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 1550.
Zobacz w Google Scholar

Matys R. 1996: Słownik wyrazów przeciwstawnych, Wydawnictwo Astrum, Wrocław.
Zobacz w Google Scholar

Pawlus M., Gajewska B. 1997: Słownik synonimów i antonimów, Wydawnictwo Park, Bielsko-Biała.
Zobacz w Google Scholar

Podlawska D., Płóciennik I. 2002: Leksykon nauki o języku, Wydawnictwo Park, Bielsko-Biała.
Zobacz w Google Scholar

Polański K. 1993: Antonimy, [w:] Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Ossolineum, Wrocław, s. 47.
Zobacz w Google Scholar

Popławska A., Kupiec W. 2008: Słownik synonimów i antonimów, Greg, Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Rudolf K.F. 2007: Angielsko-polski słownik synonimów i antonimów, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Starz R. 1999: Antonimy przymiotnikowe oceniające człowieka w wypracowaniach uczniów klas IV szkoły podstawowej, [w:] Wartościowanie w dyskursie edukacyjnym, red. J. Ożdżyński, S. Śniatkowski, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Kraków, s. 195–202.
Zobacz w Google Scholar

Starz R. 2000: Nabywanie kategorii semantycznych — wyrazy przeciwstawne w charakterystyce postaci, [w:] Język w przestrzeni edukacyjnej, red. R. Mrózek, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 37–42.
Zobacz w Google Scholar

Syjud J. 2008: Słownik antonimów i homonimów, Videograf II, Chorzów.
Zobacz w Google Scholar

Tatarkiewicz W. 1988: Historia filozofii, t. 1, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Żmigrodzki P. 2001: Mały słownik antonimów (wyrazów o znaczeniach przeciwstawnych), Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, Spółka Wydawniczo-Księgarska, Kraków–Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Żmigrodzki P. 2003: Wprowadzenie do leksykografii polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Zobacz w Google Scholar

Skip to content