Abstrakt
W artykule omówiono wybrane zagadnienia ujmowania kwestii poprawnościowych w Wielkim słowniku języka polskiego PAN. Wkrótce będzie to największy elektroniczny słownik ogólny, zawierający rozbudowaną siatkę informacji o jednostkach języka. Z tego względu dla wielu użytkowników polszczyzny stanie się on ważnym narzędziem w ocenie normatywnej zjawisk językowych. Jak wynika z analizy części haseł, opublikowanych dotychczas w sieci, autorzy pośrednio lub wprost podają w nich wskazówki poprawnościowe dotyczące posługiwania się opisanymi jednostkami, przestrzegają także przed formami uznanymi za błędne. Niejednokrotnie jednak opisy nie są konsekwentne, kompletne, niekiedy brakuje informacji podawanych w bardzo podobnych grupach leksemów, nie zawsze są przestrzegane założenia metodologiczne, przedstawione we Wstępie. W artykule wykazano, że ze względu na rangę społeczną słownika warto dokonać ponownej analizy opracowanego materiału tak, aby stał się on kompletnym źródłem dla jego użytkowników.
Bibliografia
Markowski A. 2006: Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Zbróg P. 2011: Norma językowa a skodyfikowana norma językowa — propozycja obiektywizacji opisu, Język Polski XCI, s. 109–116.
Zobacz w Google Scholar