Kształtowanie się pojęcia PRZYRODA i jego odzwierciedlenie w polszczyźnie – leksemy: przyrodzenie, przyroda i natura
PDF

Słowa kluczowe

językoznawstwo diachroniczne
polska leksyka historyczna
pojęcie PRZYRODA
leksem przyrodzenie
leksem natura

Jak cytować

Raszewska-Żurek, B. (2024). Kształtowanie się pojęcia PRZYRODA i jego odzwierciedlenie w polszczyźnie – leksemy: przyrodzenie, przyroda i natura. Język Polski, 104(2), 30–44. https://doi.org/10.31286/JP.00491

Abstrakt

Artykuł przedstawia historię pojęcia PRZYRODA na podstawie analizy diachronicznej znaczeń leksemów przyrodzenie i natura. Oba te leksemy są polisemiczne i do omawianego pojęcia odnoszą się tylko w części. Wydaje się, że pojęcie przyroda kształtowało się w świadomości użytkowników języka polskiego powoli. Jego pierwsze, pojedyncze ślady widać już w staropolszczyźnie, ale aż do XVIII w. poświadczenia są nielicznie. Tym niemniej można uznać, że w końcu XVIII w. pojęcie PRZYRODA przybrało kształt, jaki jest znany dzisiaj, w ślad za tym w XIX wieku zyskało nowego reprezentanta językowego – zapożyczony leksem przyroda. Przyczyny powolnego tempa procesu krystalizowania się pojęcia PRZYRODA są zapewne złożone. Mogą mieć charakter językowy – brak wyspecjalizowanego, własnego eksponenta, ale też ekstralingwalny – kulturowy i aksjologiczny.

https://doi.org/10.31286/JP.00491
PDF

Bibliografia

Boryś W. 2002: Kultura muzyczna dawnych Słowian w świetle słownictwa, [w:] J. Rusek, W. Boryś, L. Bednarczuk (red.), Dzieje Słowian w świetle leksyki. Pamięci Profesora Franciszka Sławskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 83–94.
Zobacz w Google Scholar

Boryś W. 2005: Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Dal: B. Dal, Tołkowyj słowarʹ żywogo wielikorusskogo jazyka, t. 1–4, red. I.A. Boduen de Kurtene, 3. isprawlennoje i znaczitielno dopołniennoje izdanіie, Sankt-Pietierburg–Moskwa 1903–1909 (online: slovardalja.net).
Zobacz w Google Scholar

EŁŚ: Elektroniczny słownik łaciny średniowiecznej w Polsce (A–Q), Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk (online: https://elexicon.scriptores.pl/).
Zobacz w Google Scholar

Filar D. 2010: Synonimia leksykalna w leksykologii i leksykografii polskiej, „Roczniki Humanistyczne”, t. 58, nr 6, s. 41–57.
Zobacz w Google Scholar

Janowska A. 2019: Swoistość słownictwa mentalnego w staropolszczyźnie – na przykładzie czasowników, [w:] A. Dombrowski, W. Żarski, M. Rudnicka (red.), Pojęcie, kategoria, słowo w teorii i praktyce, Impuls, Kraków, s. 65–75.
Zobacz w Google Scholar

Janowska A. 2021: Między lękiem a fascynacją. Pojęcie powietrza w dziejach polszczyzny, „Poradnik Językowy”, z. 3, s. 17–28.
Zobacz w Google Scholar

Janowska A., Pastuchowa M., Pawelec R. (red.) 2011: Humanizm w języku polskim. Wartości humanistyczne w polskiej leksyce i refleksji o języku, Neriton, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Kleszczowa K. 2010: O prawdzie w dawnej polszczyźnie, [w:] I. Burkacka, R. Pawelec, D. Zdunkiewicz-Jedynak (red.), Słowa – kładki, na których spotykają się ludzie różnych światów, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 387–396.
Zobacz w Google Scholar

Kleszczowa K. 2019: Krzyżowanie się kategorii gramatycznych w obrębie pojęcia prawda, [w:] A. Dombrowski, W. Żarski, M. Rudnicka (red.), Pojęcie, kategoria, słowo w teorii i praktyce, Impuls, Kraków, s. 77–89.
Zobacz w Google Scholar

KorBa: Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w. (do 1772 r.) (online: https://korba.edu.pl/query_corpus/).
Zobacz w Google Scholar

Koziara S., Przybylska R. 2017: Gość czy obcy? Od przekazu ewangelicznego (Mt 25, 31–46) do polskich przekładów biblijnych. Problemy ekwiwalencji, „LingVaria” XII, nr 2(24), s. 73–91.
Zobacz w Google Scholar

Krąpiec M. 1985: Język i świat realny, Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin.
Zobacz w Google Scholar

L: S.B. Linde, Słownik języka polskiego, t. 1–6, wyd. 2 poprawione i pomnożone, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Lwów 1854–1860.
Zobacz w Google Scholar

Legomska J. 2010: państwo, naród, ojczyzna w dawnej polszczyźnie. Leksykalno- semantyczny opis pojęć, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Zobacz w Google Scholar

Luto-Kamińska A. 2015: Metody ustalania znaczeń leksemów w słownikach historycznych na marginesie rozważań na temat badania słownictwa dawnego, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” LXXI, s. 241–254.
Zobacz w Google Scholar

Mymer: F. Mymer (Mymerus), Dictionarius trium linguarum: Latine, Teutonice et Polonice potiora vocabula continens nunc denuo pluribus in locis auctus in titulis per seriem alphabeti concinnatus tum peregrinantibus tum domi desidentibus et quibuslibet tribus loqui linguis cupientibus maxime necessarius et utilissimus, Vietor, Cracoviae 1528/1550.
Zobacz w Google Scholar

Raszewska-Żurek B. 2014: Z historii wyrazów – dowcip – o procesie zmiany znaczenia w polszczyźnie, [w:] M. Jakubowicz, B. Raszewska-Żurek (red.), Studia Borysiana. Etymologica, diachronica, slavica, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa, s. 407–426.
Zobacz w Google Scholar

Raszewska-Żurek B. 2016: Zgoda w rozumieniu Polaków czasów staro- i średniopolskich, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Siatkowska E. 1988: Pole semantyczne szczęścia i pojęć pokrewnych w historii języka polskiego, „Prace Filologiczne” XXXIV, s. 127–141.
Zobacz w Google Scholar

SJPDor: Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. 1–11, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969.
Zobacz w Google Scholar

SPJS: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, red. B. Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk (online: https://spjs.ijp.pan.pl).
Zobacz w Google Scholar

SPXVI: Słownik polszczyzny XVI wieku, red. M.R. Mayenowa (t. 1–34), K. Mrowcewicz (t. 35–39), t. 1–22, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław–Warszawa–Kraków 1966–1994, t. 23–39, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1995–2021.
Zobacz w Google Scholar

SRJ XI–XVII: Słowarʹ russkogo âzyka XI–XVII ww., red. S.G. Barchudarow, G.A. Bogatowa, W.B. Krysko, t. 1–31, Nauka, Moskwa 1975–.
Zobacz w Google Scholar

SStp: Słownik staropolski, red. S. Urbańczyk, t. 1–9, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław–Warszawa–Kraków 1953–1987, t. 10–11, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków 1988–2002.
Zobacz w Google Scholar

SW: Słownik języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. 1–8, nakładem prenumeratorów i Kasy im. Mianowskiego, Warszawa 1900–1927.
Zobacz w Google Scholar

SWil: Słownik języka polskiego, red. A. Zdanowicz i in., t. 1–2, wyd. staraniem i kosztem M. Orgelbranda, Wilno 1861.
Zobacz w Google Scholar

Trotz: M.A. Trotz, Nowy dykcyonarz to iest Mownik polsko-niemiecko-francuski: z przydatkiem przysłów potocznych, przestrog gramatycznych, lekarskich, matematycznych, fortyfikacyynych, żeglaskich [!], łowczych i inszym naukom przyzwoitych wyrazow, przez Michała Abrahama Troca, Warszawianina, Lipsk 1764 (online: www.dbc.wroc.pl/dlibra/publication/7823/edition/7138/content).
Zobacz w Google Scholar

TSRJ: S. Ożegow, N. Szwedowa, Tołkowyj słowarʹ russkogo âzyka, Azbukownik, Moskwa 1999.
Zobacz w Google Scholar

Woźniak E. 2008: Czego można, a czego nie można dowiedzieć się o rozpaczy na podstawie słowników, „Język Polski” LXXXVII, z. 3, s. 181–191.
Zobacz w Google Scholar

WSJP PAN: Wielki słownik języka polskiego PAN, red. P. Żmigrodzki (online: www.wsjp.pl, dostęp: 1 kwietnia 2024).
Zobacz w Google Scholar

Skip to content