Słowa kluczowe
wyraz modny
anglosemantyzm
współczesna polszczyzna
Jak cytować
Abstrakt
W artykule autorki przyglądają się historii łacińskiego zapożyczenia senior w polszczyźnie, by na tym tle ukazać funkcjonowanie wyrazu w tekstach współczesnych w nowym, szerszym znaczeniu ‘osoba starsza, człowiek w podeszłym wieku’. Neosemantyzm ten, powstały w celu reinterpretacji rzeczywistości, konotuje głównie przymioty (a nie wady) związane z zaawansowanym wiekiem, a więc mądrość i doświadczenie – stereotypowo przypisywane osobom w jesieni życia – oraz cechy dotąd niełączone ze starością: aktywność, sprawność fizyczną i umysłową, otwartość na otoczenie, towarzyskość. Senior w zn. ‘osoba starsza’ jest już leksemem ustabilizowanym w polszczyźnie. Dowodem na to są takie jego cechy (potwierdzone w materiale zebranym i zaprezentowanym przez autorki), jak: wysoka frekwencja, szeroka ekstensja tekstowa i społeczna, aktywność jako podstawy w derywacji słowotwórczej i semantycznej.
Bibliografia
The American Heritage Dictionary of the English Language 2006: Houghton Mifflin Company, fourth edition, Boston–New York.
Zobacz w Google Scholar
Bańkowski A. 2000: Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, t. 1–2, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Boryś W. 2005: Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Zobacz w Google Scholar
Długosz-Kurczabowa K. 2008: Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Gebreselassie J., Godlewska D. (w druku): Komunikacja językowa osób starszych.
Zobacz w Google Scholar
ISJP: Inny słownik języka polskiego, red. M. Bańko, t. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.
Zobacz w Google Scholar
Narodowa Strategia Integracji Społecznej 2004: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Piotrowicz A., Witaszek-Samborska M. (w druku 1): Czy w świadomości młodych Polaków istnieją jeszcze tematy i słowa tabu?
Zobacz w Google Scholar
Piotrowicz A., Witaszek-Samborska M. (w druku 2): Tabu językowe w świadomości młodych Polaków.
Zobacz w Google Scholar
PSWP: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 38, red. H. Zgółkowa, Kurpisz, Poznań 2002.
Zobacz w Google Scholar
SJPDor: Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, t. 8, Warszawa 1966.
Zobacz w Google Scholar
SJPDun: Słownik współczesnego języka polskiego, red. B. Dunaj, Wilga, Warszawa 1996.
Zobacz w Google Scholar
SJPSzym: Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, t. 3, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981.
Zobacz w Google Scholar
Sławski F. 1952–1982: Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, t. 1–5, Kraków.
Zobacz w Google Scholar
SW: Słownik języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. 6, Warszawa 1952 (reprint).
Zobacz w Google Scholar
SWil: A. Zdanowicz i in., Słownik języka polskiego, wyd. staraniem i kosztem M. Orgelbranda, Wilno 1861.
Zobacz w Google Scholar
Szatur-Jaworska B., Błędowski P., Dzięgielska M. 2006: Podstawy gerontologii społecznej, Oficyna Wydawnicza Aspra-Jr, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
USJP: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 3, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
Zobacz w Google Scholar
Witalisz A. 2007: Anglosemantyzmy w języku polskim – ze słownikiem, Tertium, Kraków.
Zobacz w Google Scholar