W żartach, ale na serio – odwołania do polskiej rzeczywistości politycznej w toponimii fikcyjnego kraju San Escobar
PDF

Słowa kluczowe

komizm
toponimia
semantyczność nazw własnych

Jak cytować

Badyda, E., & Warda-Radys, L. (2018). W żartach, ale na serio – odwołania do polskiej rzeczywistości politycznej w toponimii fikcyjnego kraju San Escobar. Język Polski, 98(3), 49–64. https://doi.org/10.31286/JP.98.3.4

Abstrakt

Pomyłka językowa polskiego ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego, który w styczniu 2017 wymienił wśród państw Ameryki Środkowej San Escobar, wywołała w Internecie falę żartów, które przerodziły się w zbiorową zabawę mającą na celu szczegółowe wykreowanie nieistniejącego państwa. Między innymi opracowana została mapa kraju, na której znalazło się około 300 żartobliwych nazw własnych, zawierających w większości czytelne odwołania semantyczne. Autorki analizują w artykule tę grupę nazw, która zawiera odwołania do polskiej polityki: postaci, cytatów, haseł i politycznych tematów, pokazując, w jaki sposób tworzenie nazw stało się wyrazem prześmiewczego i krytycznego stosunku do obecnych władz rządzących.

https://doi.org/10.31286/JP.98.3.4
PDF

Bibliografia

Badyda E. 2011: Słowotwórcze sposoby deprecjonowania przeciwnika politycznego na forach internetowych – na przykładzie nazwiska Tusk, [w:] E. Badyda, J. Maćkiewicz, E. Rogowska-Cybulska (red.), Wokół słów i znaczeń IV. Słowotwórstwo a media, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk, s. 157–166.
Zobacz w Google Scholar

Badyda E., Warda-Radys L. 2017: Santo Subito, Bimberro Grande i Pico de Waszczykowski (2017 m) – wykreowany w przestrzeni Internetu fikcyjny kraj San Escobar (wpływ kontekstu na strukturę pojęcia), „Media, Biznes, Kultura”, nr 1, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk, s. 93–106.
Zobacz w Google Scholar

Badyda E., Warda-Radys L. (w druku): La Tryna, El Doradom i Las Campinos. O słowotwórczym aspekcie nazewnictwa fikcyjnego kraju San Escobar.
Zobacz w Google Scholar

Buttler D. 1961a: O dowcipie słowotwórczym, „Poradnik Językowy”, z. 3, s. 112–132.
Zobacz w Google Scholar

Buttler D. 1961b: O dowcipie słowotwórczym (Dokończenie), „Poradnik Językowy”, z. 7, s. 289–309.
Zobacz w Google Scholar

Buttler D. 1968/2001: Polski dowcip językowy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Domaciuk-Czarny I. 2015: Nazwy miejsc w wybranych utworach literatury niemimetycznej, [w:] A. Gałkowski, R. Gliwa (red), Mikrotoponimy i makrotoponimy w komunikacji i literaturze, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 321–331.
Zobacz w Google Scholar

Gajda S. 2004: Narodowokulturowy składnik znaczenia nazw własnych w aspekcie edukacyjnym, [w:] R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 21–28.
Zobacz w Google Scholar

Kamińska-Szmaj I. 2000: Humor w wypowiedziach polityków (wesołość na sali sejmowej), [w:] S. Gajda, D. Brzozowska (red.), Świat humoru, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole, s. 235–242.
Zobacz w Google Scholar

Kita M. 2000: O „złotych myślach” osób publicznych, [w:] S. Gajda, D. Brzozowska (red.), Świat humoru, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole, s. 261–270.
Zobacz w Google Scholar

Kita M. 2008/2012: Medialna kariera błędu językowego, [w:] M. Kita, I. Loewe (red.), Język w mediach. Antologia, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 81–97 (przedruk tekstu z 2008 r.).
Zobacz w Google Scholar

Kosyl Cz. 2004: Nurty stylistycznojęzykowe nazewnictwa literackiego, [w:] R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 216–228.
Zobacz w Google Scholar

Maćkiewicz J. 2016: Jak można badać komunikację medialną? – perspektywa odbiorcy, „Studia Medioznawcze”, nr 2, s. 25–34.
Zobacz w Google Scholar

Middleton N. 2015: An Atlas of Countries That Don’t Exist: A Compendium of Fifty Unrecognized and Largely Unnoticed States, Macmillan, London.
Zobacz w Google Scholar

Mrózek R. 2004: Nazwy geograficzne w zróżnicowaniu motywacyjno-funkcjonalnym, [w:] R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 65–87.
Zobacz w Google Scholar

Naruszewicz-Duchlińska A. 2007: Dzień Ziobry – czyli o humorystycznym wykorzystywaniu nazw własnych w Internecie, „LingVaria”, nr 1(3), s. 129–134.
Zobacz w Google Scholar

Rutkowski M. 2001: Wstępna charakterystyka funkcji nazw własnych, „Onomastica” XLVI, s. 7–29.
Zobacz w Google Scholar

Rutkowski M. 2003: Bułęsa z Balceronem. O deprecjacji denotatu za pomocą deformacji nazwy, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 50–57.
Zobacz w Google Scholar

Rutkowski M. 2006: Humor w nazwach własnych, [w:] K. Rymut et al. (red.), Munuscula linguistica: in honorem Alexandrae Cieślikowa oblata, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, s. 397–409.
Zobacz w Google Scholar

Rutkowski M. 2012: Słownik metafor i konotacji nazw własnych, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn.
Zobacz w Google Scholar

Szpunar M. 2010: Nowe media a paradygmat kultury uczestnictwa, [w:] M. Graszewicz, J. Jastrzębski (red.), Teorie komunikacji i mediów 2, Atut, Wrocław, s. 251–262.
Zobacz w Google Scholar

Skip to content