Abstrakt
W artykule przeanalizowano, do jakiej klasy gramatycznej należy leksem jako i jakie funkcje składniowe pełni w zdaniu. Na podstawie analizy 250 przykładowych zdań zawierających jako opracowano koncepcję klasyfikacji jako oraz anotacji zależnościowej zdań z jako. Zgodnie z założeniami tej koncepcji omawiany leksem należy do klasy pseudopredykatywów, zawierających jednostki nieodmienne, niesamodzielne, pełniące funkcję łączącą, niewymagające przypadka, niekoordynujące i niewprowadzające zdania. Nadrzędnikiem jako może być forma rzeczownikowa, przymiotnikowa lub czasownikowa, a jego podrzędnikiem – wyrażenie rzeczownikowe, liczebnikowe, przymiotnikowe, przyimkowe czy imiesłowowe. Wyrażenie z jako może pełnić funkcję przydawki, jeśli jest podrzędnikiem rzeczownika, albo okolicznika, jeśli jego nadrzędnikiem jest czasownik.
Bibliografia
Bańko M. 2002: Wykłady z polskiej fleksji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Bondaruk A. 2013: Ambiguous markers of predication in Polish – predicators or prepositions?, [w:] A. Bondaruk, A. Malicka- -Kleparska (red.), Ambiguity: Multifaceted structures in syntax, morphology and phonology, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin, s. 59–91.
Zobacz w Google Scholar
Gołąb Z., Heinz A., Polański K. 1970: Słownik terminologii językoznawczej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
ISJP: Inny słownik języka polskiego, t. 1–2, red. M. Bańko, wyd. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2014.
Zobacz w Google Scholar
Milewska B. 2003: Słownik polskich przyimków wtórnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.
Zobacz w Google Scholar
NKJP: Narodowy Korpus Języka Polskiego (online: http://nkjp.pl).
Zobacz w Google Scholar
Przepiórkowski A., Bańko M., Górski R.L., Lewandowska-Tomaszczyk B. 2012: Narodowy Korpus Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Przepiórkowski A., Hajnicz E., Andrzejczuk A., Patejuk A., Woliński M. 2017: Walenty: gruntowny składniowo-semantyczny słownik walencyjny języka polskiego, „Język Polski” XCVII, z. 1, s. 30–47.
Zobacz w Google Scholar
Przepiórkowski A., Szałkiewicz Ł. 2012: Zasady znakowania morfosyntaktycznego w NKJP z komentarzami, niepublikowana instrukcja, Instytut Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk.
Zobacz w Google Scholar
Rogowska M. 1981: Funkcje gramatyczne słowa jako, „Polonica” VII, s. 161–175.
Zobacz w Google Scholar
Sag I. 1976: Deletion and logical form, rozprawa doktorska, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, Mass.
Zobacz w Google Scholar
Saloni Z. 1974: Klasyfikacja gramatyczna leksemów polskich, „Język Polski” LIV, z. 1–2, s. 3–13, 93–101.
Zobacz w Google Scholar
Saloni Z., Świdziński M. 2012: Składnia współczesnego języka polskiego, wyd. 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
SGJP: Z. Saloni, M. Woliński, R. Wołosz, W. Gruszczyński, D. Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego (online: sgjp.pl, dostęp: 6 czerwca 2017).
Zobacz w Google Scholar
USJP: Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 1–6, red. S. Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
Zobacz w Google Scholar
Wróblewska A. 2014: Polish Dependency Parser Trained on an Automatically Induced Dependency Bank, rozprawa doktorska, Instytut Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar