Oboczność -a/-u w D.lp. a dwurodzajowość M2/M3 – antysystemowe „skrzyżowanie”

Abstrakt

W artykule zwrócono uwagę na współwystępowanie dwóch nieregularnych czy mniej systemowych zjawisk dotyczących rzeczowników rodzaju męskiego: wymienności końcówek –a i –u w D.lp. i dwurodzajowości typu M2/M3 (morfosyntaktycznej oboczności B.lp.). Przypomniano ogólną charakterystykę szeroko pojętej oboczności –a/-u oraz przedstawiono specyfikę dwurodzajowości M2/M3 (na tle istoty kategorii rodzaju i fenomenu wielorodzajowości). W bogatej literaturze poświęconej dopełniaczowi problem dwurodzajowości nie jest obecny. Dyskusyjne wydaje się tam opisywanie zasad repartycji obu konkurencyjnych końcówek w ramach horyzontu semantycznego (nieżywotność), a nie gramatycznego (klasa rodzajowa M3), choć trzeba przyznać, że to właśnie dwurodzajowość przemawia przeciwko temu drugiemu podejściu. Podjęta problematyka będzie kontynuowana przez autora w dwóch kolejnych artykułach na łamach „Języka Polskiego”: 1) Oboczność -a/-u w D.lp. a dwurodzajowość M2/M3 w świetle badań korpusowych „sterowanych” słownikami; 2) Dwurodzajowe jednostki rzeczownikowe m2/m3 z obocznością -a/-u w D.lp. Modelowanie relacji między końcówkami a alternantami rodzajowymi na podstawie frekwencji.