Język mediów czy język w mediach?
PDF

Słowa kluczowe

język mediów
język w mediach
media masowe
język prasy
język filmu

Jak cytować

Pisarek, W. (2016). Język mediów czy język w mediach?. Język Polski, (2), 5–10. https://doi.org/10.31286/JP.96.2.1

Abstrakt

Język to według Encyklopedii językoznawstwa ogólnego „system znaków […] służący do porozumiewania się w obrębie danej społeczności”. Media zaś to ‘środki komunikowania’, potocznie (jako media masowe) to zbiorowa nazwa dzienników, czasopism, radia, telewizji i Internetu. Dla komunikologa mediami są środki służące artykulacji informacji, jej utrwalaniu, przetwarzaniu, zwielokrotnianiu i transmisji, a także organizacji jej dyfuzji. Język mediów czy w mediach to językowa postać wypowiedzi ukształtowanej, utrwalonej i przetworzonej z myślą o jej zwielokrotnieniu i transmisji przez zwykle instytucjonalnego nadawcę. Tak rozumiany język mediów czy w mediach nie ma swoistych cech odróżniających go od innych odmian języka. Natomiast różne media wpływają na postać transmitowanych przez nie wypowiedzi językowych. Dlatego stosowniej jest mówić o języku w mediach niż o języku mediów. Tym bardziej że na język mediów składają się oprócz języka naturalnego inne kody (por. „język filmu”). Co więcej, język niektórych mediów obywa się w ogóle bez języka naturalnego (np. znaki drogowe).

https://doi.org/10.31286/JP.96.2.1
PDF

Bibliografia

Ajdukiewicz K. 1974: Logika pragmatyczna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Austin J.L. 1962: How to do things with words, Oxford University Press, Oxford.
Zobacz w Google Scholar

Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K. (red.) 2000: Język w mediach masowych, Upowszechnianie Nauki – Oświata „UN-O”, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Kita M., Loewe I. (red.) 2012: Język w mediach. Antologia, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Zobacz w Google Scholar

Leech G. 1963: Disjunctive grammar in British television advertising, „Studia Neophilologica” XXXV, s. 256–264.
Zobacz w Google Scholar

Majkowska G., Satkiewicz H. 1999: Język w mediach, [w:] Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Ośrodek Badań Prasoznawczych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 181–196.
Zobacz w Google Scholar

Maślanka J. (red.) 1976: Encyklopedia wiedzy o prasie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Zobacz w Google Scholar

Pisarek W. 1964a: Existuje jazyk tlače? „Otázky Žurnalistiky”, s. 249–245.
Zobacz w Google Scholar

Pisarek W. 1964b: O języku stowarzyszonym, „Język Polski” XLIV, s. 220–231.
Zobacz w Google Scholar

Pisarek W. 1969: O słownictwie reportażu ‒ banalnie i niebanalnie, „Zeszyty Prasoznawcze” XII, s. 27–40.
Zobacz w Google Scholar

Pisarek W. 2006 (red.): Słownik terminologii medialnej, Universitas, Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Polański K. (red.) 1999: Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Zobacz w Google Scholar

Skowronek B. 2013: Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Skrzypczak J. (red.) 1999: Popularna encyklopedia mass mediów, Kurpisz, Poznań.
Zobacz w Google Scholar

Straumann H. 1935: Newspaper headlines. A study in linguistic method, G. Allen and Unwin, London.
Zobacz w Google Scholar

Wojtak M. 2008: Głosy z teraźniejszości. O języku współczesnej polskiej prasy, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Administracji, Lublin.
Zobacz w Google Scholar

Skip to content