O funkcji ludycznej nazw własnych w nowej przestrzeni medialnej
Słowa kluczowe
mem
gra językowa
funkcja ludyczna
Jak cytować
Abstrakt
Medioonimia to subdyscyplina naukowa, której przedmiot stanowi specyficzny obszar badawczy z obecnymi w jego warstwach kreatywnymi procesami nazwotwórczymi, związkami z innymi typami onimów oraz zauważalną podatnością na wpływy elementów obcojęzycznych. Niniejszy artykuł jest wynikiem badawczej eksploracji przestrzeni Internetu, a jego uwaga koncentruje się na wykorzystaniu w memach dwóch kategorii nazw własnych: antroponimów i toponimów. Memy internetowe mogą pełnić wiele funkcji – ludyczną, społeczno-polityczną, kulturotwórczą. Zabawianie odbiorców, a więc funkcja ludyczna, jest jedną z głównych. Artykuł ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie dotyczące realizacji funkcji ludycznej w przestrzeni proprialnej, uwzględniając zjawiska gry językowej opartej na homonimiczności z wykorzystaniem materii apelatywnej oraz modyfikacji strukturalnej nazw własnych w cyberkulturze.
Bibliografia
Adamski A. 2010: Internet – medium, prasa czy środowisko komunikacyjne, „Zeszyty Prawnicze”, nr 10(1), s. 247–264.
Zobacz w Google Scholar
Brzostowska B. 2011: Dyskurs medialny w najnowszej refleksji metodologicznej, [w:] R. Wodak, M. Krzyżanowski (red.), Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa, s. 215–220.
Zobacz w Google Scholar
Burkacka I. 2020: Język memów internetowych, [w:] A. Hącia, K. Kłosińska, P. Zbróg (red.), Polszczyzna w dobie cyfryzacji, Polska Akademia Nauk, Warszawa, s. 199–216.
Zobacz w Google Scholar
Chudzik A. 2018: Homonimia nazw własnych w żartach obrazkowych, [w:] J. Winiarska, A. Załazińska (red.), Multimodalność komunikacji, Księgarnia Akademicka, Kraków, s. 107–123.
Zobacz w Google Scholar
Chudziński E. 2007: Słownik wiedzy o mediach, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Czachorowska M. 2005: Nazwy osobowe w Internecie, „Linguistica Bidgostiana”, nr 2, s. 64–73.
Zobacz w Google Scholar
Czachur W. 2020: Nazwy własne a lingwistyka dyskursu. Mariusz Rutkowski, Katarzyna Skowronek (2020): Onomastyczna analiza dyskursu. Kraków (recenzja), „Tekst i Dyskurs”, nr 13, s. 341–347.
Zobacz w Google Scholar
Czempka M. 2006: Funkcja ekspresywna w dyskursie medialnym, „Media. Kultura. Społeczeństwo”, nr 1, s. 107–118.
Zobacz w Google Scholar
Grochowski P. 2015: Memy internetowe jako klucz do zrozumienia cyberkultury, „Kultura Współczesna: teoria, interpretacje, krytyka”, nr 3, s. 213–218.
Zobacz w Google Scholar
Hofman I., Kępa-Figura D. (red.) 2013: Współczesne media. Język mediów, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Zobacz w Google Scholar
Jędrzejko E. 1996: Elementy gry językowej w literackich nazwach własnych, [w:] M. Majtán, F. Ruščak (red.), 12. Slovenská onomastická konferencia a.6. Seminár „Onomastika a škola”, Pedagogická fakulta Univerzity Pavla jozefa Šafárika, Prešov, s. 222–228.
Zobacz w Google Scholar
Jędrzejko E. 1997: Strategia tekstotwórcza a gry językowe w literackich nazwach własnych, [w:] E. Jędrzejko, U. Żydek-Bednarczuk (red.), Gry w języku, literaturze i kulturze, Energeia, Warszawa, s. 65–76.
Zobacz w Google Scholar
Levinson P. 2010: Nowe nowe media, przeł. M. Zawadzka, Wydawnictwo WAM, Kraków.
Zobacz w Google Scholar
Małachowski A. 2008: Konwergencja i hybrydyzacja mediów komunikacji, „Czasopismo Monografie i Opracowania”, nr 551: Współczesne aspekty informacji, s. 221–233.
Zobacz w Google Scholar
Nowak J. 2013: Memy internetowe: teksty (cyfrowej) kultury językiem krytyki społecznej, [w:] I. Hofman, D. Kępa-Figura (red.), Współczesne media. Język mediów, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 227–238.
Zobacz w Google Scholar
Rutkowski M. 2006: Humor w nazwach własnych, [w:] K. Rymut (red.), Munuscula linguistica in honorem Alexandrae Cieślikowa oblata, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, s. 397–409.
Zobacz w Google Scholar
Rutkowski M. 2007: Nazwy własne i ich denotacje w rzeczywistości medialnej, [w:] P. Nowak, R. Tokarski (red.), Kreowanie światów w języku mediów, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 155–170.
Zobacz w Google Scholar
Rutkowski M. 2010: Problem funkcji nazw własnych w onomastyce. Przegląd stanowisk, „Conversatoria Linguistica”, nr 4, s. 54–65.
Zobacz w Google Scholar
Rutkowski M. 2018: Internet jako przedmiot opisów onomastycznych i medioonomastycznych, „Onomastica” LXII, s. 99–112.
Zobacz w Google Scholar
Rutkowski M., Skowronek K. 2020: Onomastyczna analiza dyskursu, Wydawnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej, Kraków 2020.
Zobacz w Google Scholar
Siwiec A. 2014: Pseudonimy internetowe vel nicki – charakterystyka onomastyczna i uzus, „Roczniki Humanistyczne”, nr 62, z. 6, s. 101–122.
Zobacz w Google Scholar
SJP: Słownik języka polskiego (online: https://sjp.pl, dostęp: 30 października 2024).
Zobacz w Google Scholar
Wikisłownik: Wolny słownik wielojęzyczny (online: https://pl.wiktionary.org/wiki/, dostęp: 30 października 2024).
Zobacz w Google Scholar